ฉันเบือนหน้าหนีไปทางอื่น เพราะเผลอก้มลงไปมองตาของเขาแล้วมันทำให้ใจมันเต้นรัวไม่เป็นจังหวะ ฉันรู้ตัวดีว่าฉันยังรักเขาอยู่ และฉันก็จำได้ว่าเขาเคยทำให้ฉันเจ็บขนาดไหน
“อย่าร้องสิ นี่ฉันมาง้อเธอนะ”
“ไม่มีนาย มันดีมากเลยรู้มั้ยดีกว่าตอนที่ฉันคบกับนายซะอีก” ฉันพูดทั้งที่ความจริงแล้วความหมายมันตรงกันข้าม
“ต่างกับฉัน ไม่มีเธอฉันไม่เป็นอันทำอะไรเลย คิดถึง อยากกอด อยากขอโทษ อยากให้เธอให้อภัย...” คำพูดพวกนั้นมันทำให้ฉันหวั่นไหว แต่ฉันจะไม่ยอมใจอ่อนกับอีแค่คำพูดแค่นี้แน่ๆ
“ลุกขึ้น!! ฉันจะไปอาบน้ำ”
“อาบน้ำ? เธอจะไปไหน”
“ไปเรียนสิถามได้”
“แต่นี่มันบ่ายสองแล้วนะ เธอจะไปเรียน?”
ฉันรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเวลา บ่ายสองแล้วจริงๆ ด้วย หน้าจอโทรศัพท์ขึ้นโชว์เบอร์ของเพื่อนๆ ฉันที่โทรมานับสิบสาย ไหนจะข้อความมาตามให้ไปเรียนอีก
“เพราะนายคนเดียว!! กลับห้องตัวเองไปเลยนะ” ฉันสะบัดมือออกจากมือเขาและ
