“
เหมือนกับว่าฉันคิดผิดมากแค่ไหนที่ถามคำถามนั้นออกไป กำปั้นไม่ยอมที่จะปล่อยมือออกจากเอวฉัน แต่เขากลับเอาแต่มองหน้าฉันอยู่อย่างนั้น
“ปะ ปล่อยฉันได้แล้ว” ฉันพยายามดันตัวเองออก “ไหนนายบอกว่าจะเก็บของไง”
“ขี้เกียจ”
ตัวฉันหมุนติ้ว เท้ามันลอยขึ้นเหนือพื้นเล็กน้อย ก่อนตัวฉันจะลงไปนอนราบบนเตียงอย่างไม่ทันตั้งตัว โดยมีกำปั้นคร่อมอยู่ด้านบนเอาไว้
“อย่าทำแบบนี้” ฉันดิ้นพร้อมกับพูด คิดว่าไม่เจอกันมันคงจะดีกว่านี้ เรื่องแบบนี้ฉันไม่ต้องการให้มันเกิดขึ้นอีก ไม่ต้องการ...
“คิดว่าฉันจะทำอะไร” เขาไม่ได้ทำอะไรมากไปกว่าคร่อมตัวฉันเอาไว้เฉย ๆ ใบหน้าหล่อคมคายเคลื่อนลงมาใกล้ ๆ กับใบหน้าฉันอีกเล็กน้อย ฉันไม่ได้หน้าหนามากขนาดนั้นเลยเบือนหน้าหนีไปอีกทาง
“ไม่ต้องมาถามฉัน นายเป็นยังไงฉันรู้ดี”
“รู้ดี ?” เขาทวนคำพูดของฉันแถมยังทำหน้าเหมือนไม่เข้าใจ มั่นใจหรอว่าคนอย่างเขาจะไม่เข้าใจ เขาไม่ได้โง่ขนาดนั้น
