“แต่เสียดายเงิน แพงกว่าเดิมตั้งเท่าตัว น้องว่ามันแพงไปนะคะพี่ภาค” ใจหนึ่งรริดาก็อยากได้ แต่อีกใจหนึ่งก็รู้สึกว่าแพงจนเกินไป
“ไม่แพง เท่านี้ไม่แพงเลย ถ้าเทียบกับความสุขของน้อง”
‘ช็อตนี้ใช้ได้ สมชายให้ผ่าน ถึงจะออกลิเกไปหน่อย แต่ก็ไม่เลวร้าย’
“แล้วทำไมไม่บอกตามความจริงว่าซื้อต่อจากพี่ลิตาแต่แรกคะ ทำไมต้องโกหกว่าจองมาเอง นี่ถ้าน้องไม่คาดคั้น พี่ภาคก็คงจะไม่บอกความจริงน้องใช่ไหมคะ” รริดาซบบนอกเขา ตาก็มองกระเป๋าใบงามที่ได้ขึ้นแท่นเป็นลูกรักคนใหม่ทันที
“ก็ตอนแรกอยากเอาหน้า พี่ไม่รู้ว่าเขาจองกันตอนไหน พี่ไม่คิดว่าจะจองกันหลายเดือนขนาดนี้” ภาคพูดไปด้วย ลูบหลังรริดาไปด้วย
“พี่ภาคก็เลยเลี่ยงด้วยการโกหกเหรอคะ”
“ไม่ได้โกหกนะ แค่บอกไม่หมด อยากได้หน้า อีกอย่างกลัวน้องโกรธ ตกลงไม่โกรธแล้วใช่ไหมครับ” ภาคพูดพร้อมทั้งยิ้มให้เธออย่างเอาใจ
รริดามองหน้าเขา ใช่ เธองอนเขาเรื่องข้าวต้มวันนั้นจริง แต่
