บทที่ 68 ไม่ร้องนะ

1002 คำ

เจ้าบ่าวตัวเท่าหมีร้องไห้ซบอยู่บนอกเจ้าสาวตัวนิดเดียว เจ้าสาวลูบหลังลูบไหล่เพื่อปลอบให้หยุดร้อง ก็รู้ว่าดีใจที่ได้แต่งงาน แต่ร้องไห้ขนาดนั้น มันเกินไปไหม ทีปมองแล้วกระแทกลมหายใจอีกครั้ง “มึงไม่เข้าใจหรอกไอ้ทีป” ภาคพูดพร้อมทั้งก้มลงยิ้มให้กับรูปที่เพิ่งลงในอินสตาแกรมพร้อมแคปชัน #ร้องไห้ก็มีไหล่ให้ซบ #อวดเมีย #ไร่ขิงกำลังเบ่งบาน “มึงดูคอมเมนต์นี่ แต่ละคนอิจฉากูทั้งนั้น เป็นไงเมียกูสวยไหม” ภาคพูดด้วยความภาคภูมิใจ นอกจากเมียจะสวยแล้ว เมียเขายังเด็กอีกต่างหาก และเธอก็กำลังจะมีลูกน่ารักๆ ให้เขา “ครับ คนอิจฉาเฮียทั้งประเทศ” แต่สงสารซ้อด้ากันทั้งโลก สงสารที่ได้ผัวบ้าๆ บอๆ ประทีปแอบถอนหายใจเบาๆ “เดี๋ยวนะ สายตาแบบนี้ มึงแอบด่ากูในใจใช่ไหม” ภาคหรี่ตามองประทีปอย่างจับผิด “เปล๊า! ใครจะกล้าว่าเฮีย” “แล้วไป ถ้าลูกกูเป็นผู้ชายล่ะวะทีป” คำถามของภาคทำให้ประทีปขมวดคิ้ว เป็นผู้ชายแล้วยังไง “ก็เลี้ยง

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม