“แกๆ แล้วเรื่องอย่างว่าล่ะทำได้ไหม แล้วมีอารมณ์ไหม” พลอยใสถามอย่างทะลึ่งๆ แต่คนฟังทั้งสองไม่ว่าจะคนท้องคนไม่ท้องก็หูผึ่งตามกัน
“ฉันว่า...เอ่อ...เอ่อ...” รริดาหน้าร้อนขึ้นมาทันทีเมื่อพูดถึงเรื่องนี้
“แกจะเอ่ออะไรนักหนา พวกฉันอยากรู้ เล่ามาหน่อย” พลอยใสพูดพร้อมทั้งหันไปทางเจนิตาให้เป็นหน่วยสนับสนุนความอยากรู้อยากเห็นของเธอ
“ฉันว่าฉันอยากบ่อยขึ้นอะแก เมื่อก่อนแค่สัปดาห์ละสองสามครั้งใช่ปะ ตอนนี้ฉันอยากเกือบทุกวันเลยอะ” รริดาพูดเองก็อายเอง มันใช่เรื่องที่ต้องเอามาพูดบอกเพื่อนเหรอ แต่ไหนๆ ก็พูดไปแล้ว
“แกว่ามันขิงเราเปล่าวะ” พลอยหันไปถามเจนิตา
“ไม่รู้โว้ย! มึงชวนกูมาฟังอะไรเนี่ย แต่ละเรื่อง” เจนิตาอายหน้าแดงแล้วว่ายน้ำออกไปอีกทาง
ไหนไอ้บ้านั่นมันบอกว่ามันทำไม่บ่อยไง บอกว่าปกติเหมือนคนอื่นเขา ปกติของมันคือทุกวัน ถ้าบ่อยคือวันละสามครั้ง จะบ้าตาย นี่โดนมันหลอกไปกี่ครั้งก็ไม่เคยจำ เจนิตาก่
