ทั้งสามคนตัดสินใจกลับมาที่คอนโดของพลอยใสซึ่งมีขนาดใหญ่และใกล้กว่าคอนโดของเจนิตา สภาพเธอทั้งสามคนเหมือนไปฟัดกับหมาที่ไหนมา
รริดาเข่าแตกเพราะรีบร้อนเข้าไปกอดเจนิตา ทำให้เข่ากระแทกกับพื้นจนเป็นสีแดงช้ำ คาดว่าไม่กี่วันคงเปลี่ยนเป็นสีม่วง
เจนิตาฝ่ามือถลอกเพราะล้มตอนที่ภาคผลักลงพื้น ข้อมือก็ระบม ก้นก็ร้าวไปด้วย
พลอยใสดูสภาพเพื่อนทั้งสองคนแล้วได้แต่ส่ายหน้า ทำไมเรื่องราวมันถึงเลวร้ายลงได้ขนาดนี้
“ด้า แกเอาไงต่อ” พลอยใสถามตอนที่เธอกำลังทำแผลให้เพื่อน
“ยังคิดไม่ออก รอให้เขาใจเย็นก่อนแล้วค่อยไปคุยกัน” รริดาตอบพร้อมทั้งพิงหลังลงกับโซฟา หลับตานึกถึงความวุ่นวายที่เกิดขึ้น เธอกับเขามาถึงจุดนี้ได้อย่างไร จุดที่ทำร้ายจิตใจของกันและกัน
“ยังจะกลับไปหามันอีกทำไม คนนิสัยไม่ดี โอ๊ย!”
พลอยใสเพิ่งย้ายจากรริดามาทำแผลให้เจนิตา เธอจึงจงใจกดแผลของเจนิตาแรงขึ้นเพื่อให้เพื่อนหยุดพูดเรื่องระหว่างรริดากับภ
