“ไม่ต้องร้องไห้...ฉันขอโทษด้วยนะ”
เอียนพูดขึ้นขณะที่ยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาของหญิงสาวอย่างอ่อนโยน สัมผัสนั้นนุ่มนวลเสียจนหัวใจของมธุรสาถึงกับวูบไหว หัวใจอุ่นซ่านด้วยความรู้สึกซาบซึ้งใจกับความห่วงใยที่แสนจะอ่อนโยนของชายหนุ่ม
มธุรสาเช็ดน้ำตา ถอยห่างจากเอียนก้าวหนึ่งส่งผลให้ชายหนุ่มลดมือที่ช่วยเช็ดน้ำตาให้หญิงสาวลง ขณะที่มธุรสาก็ก้มหน้าลงพร้อมกับบอกชายหนุ่มเสียงสั่นเครือน้อยๆ ว่า
“คุณไม่จำเป็นต้องขอโทษหรอกค่ะ นี่ไม่ใช่ความผิดของคุณ”
เธอไมได้เป็นคนพาลที่พอโกรธเขาอย่างนึงแล้วก็มองไม่เห็นทั้งหมดในสิ่งที่เขาทำ เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับเอียนเลยด้วยซ้ำ ฉะนั้นเขาไม่จำเป็นต้องขอโทษอะไร
ทว่าชายหนุ่มส่ายหน้า
“ฉันยิ่งต้องขอโทษที่พาเธอไปงานนั้น ทั้งๆ ที่เธอไม่เต็มใจ”
ถ้ารู้อย่างนี้ว่าจะต้องมาเจอยายปีศาจอย่างเกรซ แมนนิ่ง เขายอมให้เธออยู่บ้านตามเดิมดีกว่า!
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ” มธุรสาตอบพร้อมกับส่งยิ้มน้อยๆ ให
