“อย่ามาแก้ตัวเลย...”
กวินณาต่อว่าเธอด้วยน้ำเสียงจริงจัง จนทำให้มธุรสารีบแก้ตัวเป็นพัลวันว่า
“พี่ไม่ได้แก้ตัวนะ”
อีกฝ่ายร้องค่าๆ ตอบรับ ก่อนจะยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมา จ้องมองเธอด้วยสายตามีเลศนัยแล้วอดเปรยขึ้นมาไม่ได้ว่า
“แต่อาการพี่รสานี่ ถ้าเป็นที่เมืองไทยนะ ไม่สงสัยหรอกว่าพี่เป็นโรคกะเพราะ แต่คงสงสัยว่าพี่จะท้องมากกว่า”
ที่อีกฝ่ายกล้าพูดเช่นนี้เพราะกวินณารู้ดีว่าตอนนี้เธออาศัยอยู่กับแฟนหนุ่ม เพราะเคยเห็นมีครั้งหนึ่งที่เอียนมารับเธอ แต่โชคดีเป็นของเธอที่กวินณาไม่ได้เห็นหน้าเอียนตรงๆ ไม่อย่างนั้นเด็กคนนี้ต้องล้อจนเธออับอายเป็นแน่
“แก้ว!”
คราวนี้มธุรสาเองเป็นฝ่ายร้องลั่นอย่างตกใจ ขณะที่หัวใจร่วงหล่นลงไปกองกับพื้น
เธอ...เธอไม่เคยคิดถึงแง่นี้มาก่อนเลย แต่เอียนก็ป้องกันมาตลอด เธอจะท้องได้ยังไง
ทว่าวินาทีนั้นมธุรสาเองก็ตระหนักได้ว่าบางครั้ง...บางครั้งที่เธอกับเขามัวแต่ดำดิ่งในห้วงอารมณ์ปรารถน
