ทอดด์ได้แต่ลอบกลืนน้ำลายด้วยความรู้สึกหวาดหวั่น ก่อนจะรีบตอบรับเจ้านายอย่างรวดเร็วว่า
“ผมจะพยายามติดตามเธอให้เร็วที่สุด...”
เอียนได้แต่พยักหน้ารับอย่างฉุนเฉียว เขาไม่ได้โกรธลูกน้อง แต่ตอนนี้กลับโกรธตัวเองยิ่งกว่าอะไรทั้งหมด ชายหนุ่มถอนหายใจยาวด้วยความรู้ทั้งทั้งหงุดหงิดและสิ้นหวัง ว่าจะถามด้วยความหวังอันน้อยนิดแม้ว่าเขาจะรู้ดีว่าค่อนข้างจะเป็นไปได้ยากว่า
“แล้วเธอได้ติดต่อกับพวกแมนนิ่งไหม”
“ไม่เลยครับ”
คำตอบของทอดด์ไม่เกินความคาดหมาย ก่อนมธุรสาจะยื่นมือมาหาเขา เธอก็มีเรื่องกับพวกแมนนิ่งอยู่แล้ว ทั้งๆ ที่เขาควรจะมีสติมากกว่านี้ว่าตัวเองไม่ได้เป็นคนที่เข้ามาขวางทางเธอกับเกวิน แมนนิ่งอย่างที่อีกฝ่ายเอ่ยอ้าง แต่เป็นมธุรสาต่างหากที่ยื่นมือมาหาเขา แต่เขากลับงี่เง่าจะหลงเชื่อไอ้หมอนั่น...
“จับตาดูต่อไป” เอียนสั่งเสียงเข้มเป็นครั้งสุดท้าย “แล้วรีบความหาตัวเธอให้ได้เลย!”
“ครับ”
ทอดด์รับคำอย่
