“เมียจ๋า นกคนดี” เจ้าของเสียงหวานหยดเริ่มเว้าวอนอย่างใจเย็น พร้อมทั้งสะกิดเบาๆ ที่แขนเรียวเพื่อเรียกร้องความสนใจจากคนที่นั่งหันข้างให้ เมื่อเห็นว่าร่างงามไม่ไหวติงก็วางมือใหญ่ลงบนบ่าน้อยเบาๆ รู้ว่าเธอกำลังโมโหจนหน้าดำหน้าแดงเขาก็พยายามที่จะไม่ขึ้นเสียงใส่ ไม่ใส่ใจต่ออารมณ์ที่กำลังแปรปรวน ซึ่งมันก็เป็นเรื่องยากมากที่คนเลือดร้อนอย่างฟรานเชเซียสจะทำเช่นนั้นได้ แต่เขาก็พยายามอย่างสุดความสามารถ
“ว้า…หมอฉีดยาอะไรให้เมียเราผิดหรือเปล่านะ อยู่ๆ ถึงได้ใบ้รับประทานอย่างนี้” เจ้าพ่อค้าอาวุธแสร้งลอยหน้าเลิกคิ้วเปรยเบาๆ อยู่คนเดียวด้วยความสงสัย ทวิชาค้อนจนตาคว่ำให้คนช่างยั่วแหย่
“บอกว่าอย่ามายุ่งไงเล่า จะไปไหนก็ไปซะ!” หญิงสาวเบี่ยงไหล่มนหนีจากสัมผัสของฝ่ามือใหญ่ พร้อมหันขวับกลับมาตวาดใส่ด้วยน้ำเสียงกระด้าง
“ไม่เอาน่า เลิกทำท่าแง่งอนได้แล้วเมียจ๋า” คนหน้ามึนทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้กับการไล่ตะเพิดเสียงดัง
