“ทีนี้รู้แล้วหรือยังที่รัก ว่าผมสามารถ ‘รัก’ คุณทั้งที่เสื้อผ้ายังอยู่ครบชุด จะมียับบ้างนิดหน่อยก็แค่นั้น” เชยคางมนขึ้นมาสบสานกับนัยน์ตาล้อเลียน ก่อนจะกระซิบชิดใบหูบอบบางเสียงหอบสะท้าน อันเนื่องมาจากยังไม่หายเหนื่อยจากบทรักมาราธอน คล้ายจะตอกย้ำให้เธอได้อับอายเป็นเท่าทวีคูณ
“ถ้าสาธยายถึงความเก่งกาจของตัวเอง ในแบบเลวๆ เสร็จแล้ว ก็ถอยออกไปสักทีสิ ฉันจะได้แต่งตัว” หญิงสาวผลักอกแกร่งออกแรงๆ ด้วยความเจ็บใจที่ตัวเองเผลอไปร่วมมือ จนเขาหยิบยกขึ้นมาล้อให้ได้ขายหน้า
ฟรานเชเซียสยิ้มแป้นรับคำด่าทอ ราวกับวาจาที่แม่สาวขาโหดจงใจกระแทกกระทั้นใส่หน้าคือคำชม ทวิชาไม่สนใจว่าอีกฝ่ายจะมองร่างเย้ายวนของตนตาเป็นมัน รีบจัดเสื้อผ้าที่หลุดลุ่ยให้เข้าที่เข้าทางด้วยมือไม้สั่น
“มา…ผมแต่งตัวให้ดีกว่า ดูท่าว่าคุณจะมือไม้อ่อน พอๆ กับเข่า” ขยิบตาให้พร้อมส่งวาจาห่ามๆ ที่เขาจงใจเปล่งออกมาล้อเลียน เรียกรอยแดงให้ปรากฏบน
