“โธ่นก…ขอชื่นใจที่นี่สักครั้งไม่ได้เหรอ” เจ้าของร่างทรงพลังก้มลงกระซิบอย่างอ้อนๆ พลางไล้ปลายนิ้วไปตามลาดไหล่มนเบาๆ เห็นเธอขึงตาห้ามปรามก็ครางประท้วงอย่างขัดใจ ใบหน้าคร้ามคมบูดบึ้งขึ้นทันตา
“ไม่ได้ค่ะ ที่นี่ไม่ใช่บ้านของเรานะคะ ที่คุณจะมาทำอะไรกับนกได้ตามอำเภอใจ” หญิงสาวค้านเสียงแข็ง พูดไปใบหน้างามก็แดงเป็นลูกตำลึง เมื่อเผลอนึกย้อนไปถึงเวลาที่เขาอยากจะกลืนกินเธอ พ่อเจ้าประคุณคนหน้าทนก็จะสั่งให้ลูกน้องและแม่บ้านออกไปจากบ้านให้หมด แล้วก็จัดการเธอตามแต่ใจปรารถนา ดีที่คนชอบทำอะไรประเจิดประเจ้อรักความเป็นส่วนตัวอย่างที่สุด จึงไม่ทำให้เธอขายหน้าเมื่อต้องถูกเขาจับกลืนกินนอกสถานที่
“ไม่ได้ยังไง วันนั้นเรายังรักกันอยู่เลย” เสียงห้าวท้วงติงอย่างเอาแต่ใจเหลือหลาย พลางลดหน้าลงมาซบอกนุ่มๆ อย่างอดใจไม่ไหว ลมหายใจฟืดฟาดบ่งบอกว่าเจ้าตัวกำลังหิวกระหายจัด เจ้าพ่อหนุ่มเถียงอย่างต้องการเอาชนะ เพราะชัยชนะในคร
