“...” เงียบ ทั้งฉันและคินเราต่างเงียบกันทั้งคู่ จนในที่สุดคนตัวใหญ่ก็เริ่มขยับตัว
คินพยายามที่จะดันตัวลุกออกจากเตียง เขาจับแขนฉันไว้และดึงมันออกจากที่ฉันกักตัวเขาไว้ใต้ร่างตัวเอง แต่ฉันยังคงพยายามฟื้นแรงตัวเองไว้ไม่ยอมขยับตัวไปไหน
“จะจ้องหน้าฉันแบบนี้อีกนานมั้ย” เมื่อทนไม่ไหวเขาก็ถามออกมาในที่สุด ร่างบางมองเขาด้วยสายตาที่แทบจะลืมไม่ขึ้นอยู่แล้ว เธอดื่มหนักมากพอสมควร แล้วอีกอย่างเธอเล่นพังคลับของเกาะแทบเละเป็นหน้ากอง แล้วเข้ามาขัดจังหวะของเขากับผู้หญิงคนอื่น ๆ อีกต่างหาก แต่ก็สมแล้วกับที่เป็นเธอ
“ทำไม...ทำไม...” ร่างบางพึมพำในลำคอเบา ๆ จนคนที่นอนอยู่ใต้ร่างเธอแทบจะไม่ได้ยินว่าเธอพูดอะไร
“เธอว่าอะไรนะ”
“ทามม่าย นายต้องยุ่งกับผู้หญิงคนอื่นต่อหน้าฉันด้วย กล้ามากนะ...” โซยูถามด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ
“ทำไมล่ะ ทีเธอยังไปกับไอ้คีตาได้ ฉันก็มีสิทธิ์ทำได้เหมือนกันไม่ใช่หรือไง” เพราะเธอเมาจนไม่รู้ต
