“ใครสนเรื่องนั้นกัน มั่นหน้าต่อสิฉันชอบหน้าแกนะโซยู มันหน้าหมั่นไส้ดี!”
เพียะ!
สิ้นเสียงแอล ยายนั่นก็ตบฉันอีกที และกดฉันเข้าผนังตึก ฉันยืนกำมือแน่นอย่างทำอะไรและหันไปมองที่ฟีฟี่ ปลายมีดถูกลดออกจากคอของฟีฟี่แล้ว แต่เพื่อนของแอลก็ยังไม่ยอมปล่อยตัวฟีฟี่ไป
เพียะ! โครม!
แอลตบฉันอีกฉากใหญ่และเหวี่ยงตัวฉันลงไปกองอยู่ที่พื้น ฉันยอมให้ตัวเองโดนทำร้ายเพราะกลัวว่าเพื่อนของแอลจะทำอะไรฟีฟี่ เสียงของฟีฟี่ยังคงตะโกนเรียกชื่อฉันอยู่ตลอดและร้องไห้ไปด้วย ขอร้องล่ะ! ใครก็ได้ เดินมาสักที!
ขอให้ฟีฟี่หลุดออกจากยายนั่นได้ก็พอ ขอแค่ไม่มีฟีฟี่ฉันจะจัดการยายพวกนี้ต่อเอง
เพียะ!
“ไม่ตอบโต้เหรอ ไหนซันเดียมันบอกว่าแกเก่ง อีเก่งแต่ปาก ฉันเกลียดหน้าแก!”
เพียะ! ถึงจะอยากตอบโต้ยังไงก็ทำไม่ได้ เพราะถ้าฉันทำยายนั่นก็จะเอาฟีฟี่มาเป็นตัวหยุดฉัน แอลทั้งตบและจิกผมอย่างสะใจ ฉันทำได้แค่ปัดป้องเท่านั้น จะสวนกลับก็ไม่ได้
