“อะไรนะ”
“...ไม่ใช่เรื่องเมื่อตอนเย็น”
“แล้วเรื่องอะไร”
“ขอโทษ...เรื่องตอนนี้ต่างหากล่ะ!”
ซันเดียเงยหน้ามองฉันทั้งน้ำตา ปืนกระบอกสีดำถูกดึงออกมจากด้านหลังของซันเดีย เธอยกขึ้นแล้วเล็งมาที่ฉัน
“...”
ฉันยืนจ้องมองร่างบางที่ถือปืนด้วยมือที่สั่นและยังคงร้องไห้ต่อไปอย่างบ้าคลั่ง
“ถ้าไม่มีแก ถูกอย่างจะไม่เป็นแบบนี้...ฮึก”
“ทำแบบนี้เพื่ออะไร”
“แกไม่เคยรู้หรอก การที่เป็นลูกสาวเพียงคนเดียวแต่ต้องมาแบกรับคนทั้งบ้านไว้มันหนักหนาแค่ไหน!” เธอตะโกนออกมาทั้งน้ำตา
“…...” รู้สึกแบกทุกอย่างเอาไว้ตัวคนเดียวน่ะ ฉันรู้ดีเลยละ
“ฉันถูกคาดหวังว่าจะผูกมัดพี่คินได้ บริษัทของพ่อจะไม่ล้มละลาย พ่อน่ะกลัวพี่คินถอนหุ้นออกมากที่สุด แต่ตอนนี้เขาไม่สนใจฉันเลยสักนิดแล้วยังจะมาถอนหุ้นออกอีก บ้านฉันกำลังจะล้มละลาย แกได้ยินมั้ย บ้านฉันจะล้มละลาย แกต้องรับผิดชอบ!”
“เธอ”
“ฉันเป็นแค่ลูกสาวที่ต้องการคำชมและคำพูดดี ๆ สั
