“ฮึ! ถ้ามันเห็นรอยนี้ละก็ เธอจะมีสภาพเป็นแบบไหนนะ” หลังจากถอนริมฝีปากออกและกระซิบข้างหูฉัน มือที่ปิดปากฉันไว้ค่อย ๆ ปล่อยออก
“ต้อง...การอะไร” ฉันพยายามถามเขาอย่างข่มใจ มือบางเอื้อมกุมต้นคอ
“ดูสภาพหน้าพี่สิโซ ไอ้เวรนั่นมันอัดพี่จนเละขนาดนี้...ก็แค่ใช้น้องสาวคนนี้ทำให้มันทรมานใจก็แค่นั้น แค่เห็นรอยนะ! อึก” ยังพูดไม่ทันจบ ฉันก็กระแทกเข่าใส่จุดใจกลางสำคัญอย่างแรง มือหนาที่จับแขนฉันไว้ปล่อยออก แล้วร่างหนาค่อย ๆ ล้มลงกองกับพื้นด้วยความทรมาน
“ใครน้องแก อย่ามาใช้ฉันเป็นเครื่องมือ ถ้าไม่มีปัญญาทำอะไรก็อยู่อย่างคนกระจอกไปอย่างนี้แหละ!”
ฉันรีบหันหลังวิ่งไปทีที่ประตูทันที ก่อนที่เขาจะตั้งหลักขึ้นมาได้ซะก่อน มือเล็กแกะหนังยางรัดผมออก เพื่อปล่อยสยายผมยาวลงบดบังลำคอไว้ ตอนนี้มีแต่รองพื้นเท่านั้นที่ช่วยฉันได้ มันยังพอกลบรอยแดงนี่ได้อยู่
ปัง!
ฉันวิ่งเข้ามาในห้อง และเปิดรื้อหารองพื้นก่อนเลยอันดับแรก
