ห้องทำงานภาคิน
“ทำหน้าเหมือนเมียมีชู้เลยนะ ไอ้คิน”
“มาถึงก็ปากหมาเลยนะ” เจ้าชายนั่งลงโดยที่ไม่สนใจในคำด่าของผมเลยสักนิด แถมยังเอาเท้าขึ้นพาดบนโต๊ะทำงานอีกต่างหาก
“เป็นอะไรวะ ทำหน้าแบบนั้น” ตาคมจ้องมองอย่างอยากรู้อยากเห็น
“ซันเดียมา”
“วู้ว ๆ สงครามโลกชัด ๆ เลยว่ะ ไอ้คิน”
“ซันฉันไม่สนใจหรอกนะ แต่โซยูนี่สิ” ยิ่งกว่าพายุอีก สายตาที่เธอมองมาตอนลงบันไดยังติดตาอยู่เลย ก็ไม่ได้ตั้งใจที่จะทำแบบนั้น แต่การจู่โจมที่ไม่ทันตั้งตัวบวกกับสันดานดิบของผู้ชาย หรือพูดง่าย ๆ ว่าเลวนั่นแหละ
“ระหว่างอดีตที่ร้อนรุ่มของแกกับปัจจุบันที่ทั้งรัก ทั้งหวง พ่วงมาด้วยความแรง เอาแล้ว ๆ คุณคินจะเลือกใครต่อจากนี้” ไอ้เจ้าชายพากย์อย่างสนุกปาก น่ารำคาญจริง
“แล้วโผล่หัวมาแต่เช้า มีอะไร”
“ขอยืมเกาะส่วนตัวหน่อยดิ จะพาอลิสไปเซอร์ไพรส์วันเกิด” เจ้าชายมองหน้าผมอย่างอ้อนวอน ซึ่งมันทำให้น่าขนลุกสุด ๆ
“รอบที่แล้วก็ลักพาตัว
