(ด้านภาคิน)
ตู๊ด! ตู๊ด! ติ๊ด
“พลอย ไปที่ร้านชุดด่วนเลยนะ อุ้มอยู่ที่นั่น!”
(อะไรนะคะ! ตายแล้ว) เสียงเลขาผมร้องโหวกเหวกอยู่ในสาย
“ยังไม่ตาย ไปรอฉันที่นั่นเลย ฉันกำลังไป”
(ได้ค่ะ!) ติ๊ด!
หลังจากวางสายจากเลขา ผมรีบวิ่งไปที่ลานจอดรถทันที อุ้มรู้เรื่องลองชุดได้ยังไงผมไม่รู้ แต่การที่เธอคิดจะไปยุ่งเกี่ยวกับโซยูมันต้องไม่มีเรื่องดีเกิดขึ้นแน่ ผมรู้ว่าโซยูสามารถเอาตัวรอดได้ แต่เพราะเป็นอุ้ม มันทำให้ผมอดห่วงไม่ได้ เธอมีปัญหาทางจิต และอาจจะทำอะไรที่คิดไม่ถึง
“คุณคิน! จะไปพบลูกค้าเหรอครับ เดี๋ยวผมขับให้” พนักงานขับรถของบริษัทรีบวิ่งเข้ามาเมื่อเห็นผมกำลังก้าวขาขึ้นไปนั่งบนรถ
“ไม่ต้อง ฉันขับเอง!”
“เอ่อ แต่”
“ไม่ต้องแต่ ฉันรีบ!” ตอนนี้ในใจผมวุ่นวายไปหมด ขออย่าให้เกิดอะไรขึ้นกับเธอเลย
รถแอสตันมาร์ตินสีดำเงา วิ่งออกจากที่จอดรถบริษัทไปด้วยความเร็ว เขาอยากจะเหยียบมันให้เร็วกว่านี้ แต่ก็ไม่สามารถ
