“นายเป็นอะไรมากหรือเปล่าครับ เห็นกองมูบอกว่านายบาดเจ็บ”
คำปันถามอย่างห่วงใย แอบลอบสำรวจร่างกายของผู้เป็นนายไปด้วย เห็นอีกฝ่ายมีรอยแผลที่สีข้างตอนนี้ถูกยาสมุนไพรสีขาวพอกไว้ ก็รู้สึกเป็นห่วง
“นิดหน่อย ไม่ถึงตายหรอก”
เกริกยักไหล่ ไม่ได้แสดงท่าทีให้ลูกน้องหวั่นวิตก เขาเคยถูกยิงอาการหนักกว่านี้ แต่ก็ผ่านมาได้ แผลแค่นี้ถือว่าเล็กน้อยมาก ไม่ทำให้เขาระคายสักนิด หากไม่ถูกพิษเขาก็คงไม่ถึงกับล้มหมอนนอนเสื่อแบบนี้หรอก
“ไม่ถึงตายแต่ก็เกือบตาย ถ้าลุงกองมูกับพ่อหมอล่าโป๊ะช่วยไว้ไม่ทัน คำปันได้มาช่วยฝังศพนายใหญ่แน่”
จอมขวัญอดปากไม่ได้ หมั่นไส้กับคนอวดเก่ง ที่วางท่าไม่ยอมให้ใครเห็นความอ่อนแอ
“ร้ายแรงถึงขนาดนั้นเลยหรือนายหญิง ผมนึกว่านายใหญ่บาดเจ็บธรรมดา” คำปันตกใจ
“ฉันไม่ได้เป็นอะไรนี่ ยังไม่ตาย”
เกริกเสียงเข้มขึ้น ทำเอาสองคนในห้องรีบเงียบเสียง
“ผมว่านายกลับปางไม้ดีกว่า อยู่ที่นี่อันตราย ผมมาก
