“นั่นสิ ไม่ใช่เรื่องเล็กน้อยแล้ว เดี๋ยวป้าจะไปตามตาสอนก่อนนะ เรื่องนี้ต้องรายงานให้นายใหญ่รู้ด้วย”
นางอุ่นเรือนรีบวิ่งไป เรือนพักของนายใหญ่ เพื่อตามคำสอนสามีของนางที่ตอนนี้กำลังคุยงานกับนายใหญ่อยู่
“มันจะหายไปไหน มันก็คงหนีไปนอนกับผู้ชายที่ไหนแล้วมั้ง ไม่ลองไปตามหาตามบ้านของพวกผู้ชายในปางไม้ดูล่ะ”
พะเยียพูดขึ้นมาลอยๆ ยิ้มเยอะ แววตาฉายรอยสะใจอะไรบางอย่าง
“พี่แสงหล้าไม่ใช่คนแบบนั้น อย่าใส่ความพี่สาวฉันนะพี่พะเยีย”
สุดใจโต้กลับพะเยีย นึกเสียใจที่ยอมทำตามคำสั่งของพะเยีย วางยาพี่สาวตัวเองจนแสงหล้าหายไป
“ใช่ นังแสงหล้าถึงมันจะปากร้าย แต่มันไม่ได้แรดเหมือนเอ็ง อย่าหาความเลยพะเยีย หุบปากไว้จะดีกว่า”
คำปันช่วยสุดใจเถียงแทน นานวันเข้ายิ่งรู้สึกชังน้ำหน้าพะเยียมากขึ้นทุกวัน ไม่รู้นายจะเอาพะเยียมาให้เป็นภาระทำไม
“นังแสงหล้าเพื่อนข้า มันไม่มีวันทำอย่างที่เอ็งว่า ยกเว้นมีใครจงใจทำให้มันเกิดเรื
