ร่างของฉันถูกพี่เลย์ฉุดกระชากลากขึ้นมาบนห้องโดยที่ตัวฉันเองไม่ได้เต็มใจ
“ไอริสบอกแล้วไงว่าจะไปเรียน!!” ฉันตวาดเสียงดังอย่างเหลืออดเมื่อถูกคนใจร้ายอย่างพี่เลย์บีบข้อมืออย่างแรง จนเกิดรอยแดงเถือกเป็นรอยนิ้วมือของเขา
“ฉันไปส่งเธอแน่แต่ไม่ใช่ตอนนี้ไอริส”
“ปล่อย!! ไอริสเจ็บนะ คนบ้าเอาแต่บีบอยู่ได้มันเจ็บ!!” ฉันบอกออกไปเสียงดังอีกครั้ง ดีหน่อยที่ครั้งนี้พี่เลย์ยอมปล่อยมือของฉันเป็นอิสระ
หลังจากที่ปล่อยมือพี่เลย์ก็ยกมือขึ้นเท้าเอว เขาใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้มตัวเองแถมยังมองหน้าฉันตาเขม็ง
“อย่าคิดว่าฉันไม่เห็นที่เธอขึ้นรถไปกับมันเมื่อวาน” มันที่เอ่ยถึงคงไม่พ้นคุณจอแดน
“…ค่ะ” ฉันไม่ได้คิดแก้ตัวอะไรเพราะเมื่อวานฉันขึ้นรถไปกับคุณจอแดนจริงๆ แต่ที่ตัดสินใจขึ้นไปแบบนั้นก็เป็นเพราะใครกันล่ะ
“นัดกับมันไว้สินะ”
ฉันขมวดคิ้วงุนงงเมื่อจู่ๆ ก็ถูกถามมาแบบนี้ “นัดอะไรคะ ?”
“ที่เธอรีบลงจากรถ แล้วจู่ๆ
