เคนกดกายเข้าหาคนที่เขากักเอาไว้ใต้ร่าง เธอนิ่วหน้าแล้วครางออกมายามที่เขาสอดแทรกเรือนกายเข้าหา สมองของเธอมึนงงไปหมด รู้สึกว่ารอบกายพลิกคว่ำพลิกหงาย รสจูบกำซาบซ่านทำให้เธอเผลอหยัดกายขึ้นไปแนบชิด ก่อนจะหลุดเสียงครางออกมาอย่างรัญจวน
เรือนกายของเธอโยกคลอนไปตามแรงกระแทกกระทั้นของเรือนกายหนุ่ม เสียงครางและเสียงหอบประสานกันระงมก่อนที่มันจะจบสิ้นลงอย่างเสียวสุข
มิลินตื่นขึ้นมาด้วยอาการมึนงงและปวดหัวเป็นอันมาก เธอกะพริบตาปริบๆ ทะลึ่งพรวดขึ้นมามองเรือนร่างเปลือยเปล่าของตัวเองภายใต้ผ้าห่มผืนใหญ่ ร่องรอยและความผิดปกติของร่างกายบ่งบอกว่าเธอเสียสาวไปแล้ว
“ตื่นแล้วเหรอ” เคนเดินเข้ามาในห้อง เขายกถาดอาหารและเครื่องดื่มเข้ามา เธอกะพริบตาปริบๆ ไม่ได้โวยวายร้องไห้หรือเรียกร้องให้เขาต้องรับผิดชอบ
“โกรธพี่เหรอ” เขาเอ่ยถามเมื่อเธอนิ่งไป
“โกรธ” เธอตอบออกไปตรงๆ
“สมยอมพี่เองนะ”
“พี่เคนมอมเหล้าลิน”
“พี่เปล่
