มนัสวีชวนดมิสาไปเที่ยว เรียกง่ายๆ ว่าเดทกันครั้งแรกหลังเลิกเรียน แต่ก็ลากพลอยใสให้ตามไปด้วย เขาพาเธอไปเป็นคนรับใช้คอยช่วยถือของ
พลอยใสหิ้วของจนเมื่อยมือไปหมด ดมิสาทำท่าจะเข้ามาช่วย แต่มนัสวีห้ามเอาไว้
“ไม่ต้องหรอกครับน้องมิ พลอยใสเขาถึกทน ปกติก็ทำงานบ้านทุกวัน เป็นคนรับใช้ที่บ้านพี่อยู่แล้ว”
“เอ่อ... ค่ะ แต่พลอยน่าจะหนักแล้วนะคะนั่น” ดมิสาทำท่าจะเข้ามาช่วยอีก แต่มนัสวีดึงแขนของอีกฝ่ายเอาไว้ พลอยใสมองมือแกร่งของเขาที่กุมมือเพื่อนแล้วต้องเบือนหน้าหนี หัวใจเจ็บแปลบอย่างบอกไม่ถูก
“เขาหิ้วได้อยู่แล้วครับ ให้คาบกับปากยังได้เลย” มนัสวีพูดจาหาเรื่อง พลอยใสก้มหน้าก้มตาหิ้วของเดินตามสองหนุ่มสาวไปด้วยความเมื่อยล้า ขาเธอแทบลากไปกับพื้นเพราะของหนักมาก
หิ้วของหนักไม่เท่าภาพสวีทหวานของคนทั้งสอง มนัสวีเอาอกเอาใจดมิสาตลอดเวลา พลอยใสรู้สึกเจ็บหนึบไปหมดทั้งหัวใจ
มนัสวีใช้ให้เธอหิ้วของเพราะเ
