หนึ่งอาทิตย์เต็ม ที่ใบเฟิร์นขลุกตัวอยู่ในห้อง เธอกำลังอยู่ในช่วงของเวลาทำใจ จะออกจากห้องคือลงไปกินข้าวกับพ่อแม่อย่างเดียวเท่านั้น เพื่อไม่ให้คนเป็นแม่สงสัยอาการของเธอ ทั้งที่เธอไม่มีอาการอยากอาหารหรือว่าอยากเจอหน้าใครทั้งนั้น
ส่วนพ่อก็เข้ามาถามเรื่องที่เธอบอกว่าจะไปทำงาน เธอก็ยังไม่มีกระจิตกระใจจะไปทำ เวลากลางวันไม่เท่าไหร่ เธอยังมีเวลาได้ทำนู่นทำนี่เพื่อให้ลืมช่วงเวลาที่เจ็บปวดไปได้บ้าง แต่ทว่าพอตกเวลากลางคืน ก็เป็นเวลาของน้ำตาที่ไหลรินออกมาไม่หยุด
ไทเกอร์ยังคงป้วนเปี้ยนอยู่ในความทรงจำของเธอ สลัดออกไปเท่าไหร่ก็ไม่ออก คำพูดสุดท้ายของเขายังคงก้องอยู่ในหูของเธอ คำที่เขาบอกกับเธอว่าต้องการเธอแค่ตัว มันวนเวียนอยู่ในหัวเธอตลอดเวลา ไม่เข้าใจว่าเขาต้องการเธอแค่นั้น แล้วมาเรียกเธอว่าเมียทำไม เขามันคนย้อนแย้งในคำพูดของตัวเองที่สุดตั้งแต่เธอเคยเจอมา
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!
"คุณหนูคะ คุณเฌอให้มาตามค่ะ
