"ไหนว่าไม่กลับ"
ฟรินท์ยกยิ้มมุมปาก แววตาหยอกล้อเพื่อนสนิท ที่ตอนแรกบอกว่าจะไม่กลับไปนอนคอนโดคืนนี้ แต่ทว่าหลังหายออกไปข้างนอก กลับเข้ามาอีกทีก็มาบอกเขาว่าจะกลับไปนอนคอนโด
"ไหนมึงบอกว่าให้กูกลับไงว่ะ"
"ไม่ใช่ว่ามีแรงจูงใจอะไรให้กลับเหรอว่ะ"ฟรินท์ยักคิ้วใส่เพื่อนเหมือนคนรู้ทัน
"แรงจูงใจเหี้ยไรของมึง แรงจูงใจกูตอนนี้คือกูง่วงนอน"ไทเกอร์พูดตอบเพื่อนเสียงดัง กลบเกลื่อนสายตาของเพื่อนสนิทที่จ้องมาอย่างจับผิด
เสียงเครื่องยนต์ของรถแข่งหลายคันเงียบเสียงลงแล้ว เมื่อการแข่งขันวันนี้สิ้นสุดลง เจ้าของสนามอย่างไทเกอร์ยืนอยู่บนชั้นลอย มองภาพนักแข่งทยอยจอดรถเข้าพื้นที่พักทีม แสงไฟจากสปอร์ตไลท์สะท้อนกับพื้นคอนกรีตจนเกิดเงากลุ่มคนเหล่านั้น
“วันนี้เรียบร้อยดีครับเฮีย”พลเดินเข้ามารายงาน คนตัวสูงพยักหน้าเบา ๆ สายตายังคงจับจ้องไปยังเส้นชัยที่เพิ่งถูกปิดไฟลง ชายหนุ่มยกข้อมือขึ้นดูนาฬิกา ความคิดล่องลอยไปยั
