“คืนนี้มึงใส่ชุดนี้นะ”หลังจากทานอาหารญี่ปุ่นเสร็จ ทั้งสองคนก็มาเดินย่อยเลือกซื้อเสื้อผ้าแบรนด์เนม ตามประสาลูกคุณหนูใช้เงินเกินตัว
“มึงจะบ้าเหรออีเฟิร์น ชุดนี้มันปิดนมไม่มิดเลยมั้ง”
“ไปผับมันก็ต้องแบบนี้ป่าวว่ะ กูจะใส่เป็นเพื่อนมึงเอง”
“ได้สิว่ะ ก็มึงมีนมนี่หว่า แต่กูนมแบนขนาดโกยมาจากตาตุ่ม ยังสู้มึงไม่ได้เลยมั้ง”
เหลือบตาหันไปมองหน้าอกเพื่อน แล้วก้มมองของตัวเอง ก็ได้แต่ถอนหายใจออกมา เธอเป็นคนไม่มีหน้าอกจริง ๆ จะให้ใส่เสื้อเกาะอกครึ่งเต้าแบบนั้นคงจะไม่ได้
“ไม่แต่งตัวแบบนี้ มึงจะตกผู้ได้ยังไงว่ะ”
“กูไม่ได้จะไปตกผู้ กูแค่ไปนั่งเป็นเพื่อนมึง”
"ไม่ได้ว่ะ คืนนี้กูอยากให้มึงได้ผู้กลับสักคน เดี๋ยวกูจะหาให้มึงเอง"
ใบเฟิร์นเชิดหน้าขึ้น เธอรู้หรอกว่าการจะหาผู้ชายคนหนึ่งมาทำความรู้จักด้วยมันยากขนาดไหน เพราะขนาดเธอเอง ถ้าไม่ใช่ลูกเพื่อนแม่ เธอก็แทบไม่มีปฏิสัมพันธ์กับผู้ชายคนไหนบนโลกใบนี้เลยก็ว่
