ไม่รู้ว่ากงหลี่เฉียงเอ่ยอันใด ตระกูลตู้ถึงได้ยอมถอย พากันกลับจวนไป
“เจ้าไปพูดเช่นไร” นายท่านกงเอ่ยถามบุตรชาย เมื่อเขาเดินกลับเข้ามาในห้องโถง
“ตระกูลตู้ต้องการเงินห้าร้อยตำลึงทอง ข้ารับปากพวกเขาไป ถึงได้ยอมกลับไปขอรับ”
“เจ้าว่าอย่างไรนะ แล้วจะหาเงินมากถึงเพียงนั้นมาได้อย่างไร” นางตู้ซื่อกรีดร้องออกมา
วันๆ มีแต่เรื่องให้นางตามแก้ไข ไม่รู้ว่าตระกูลกงของสามีนางไปลบหลู่เทพองค์ใดเข้า
“หาไม่ได้ก็ต้องหา ท่านแม่ข้าเป็นคนใช้ยากับเยียนเออร์เองขอรับ”
คำพูดของกงหลี่เฉียงทำให้นางตู้ซื่อถึงกับเป็นลม นายท่านกงก็มองบุตรชายด้วยสายตาที่ไม่อยากเชื่อ
“เพราะอันใด” เขาเอ่ยถามออกมาเสียงสั่น
“ท่านพ่อ ท่านมิรู้หรือว่าตอนนี้ที่จวนเป็นเช่นไร แล้วเรื่องคดีความของท่านที่ไม่รู้จะถูกตัดสินเช่นใด ท่านคิดหรือไม่ หากถูกเนรเทศข้ากับบุตรจะเป็นเช่นไร” กงหลี่เฉียงมองหน้าบิดาอย่างปวดใจ
หากบิดาไม่ติดการพนันจนแทบจะนำทุกสิ
