“หายไปไหนมาพ่อใหญ่ ถึงกลับบ้านเอาสายโด่งแบบนี้น่ะ” อมลวรรณถามลูกชายคนโตด้วยความร้อนอกร้อนใจ
“ผมไปนอนที่บริษัทฯ มาครับ”
“ทะเลาะอะไรกันกับหนูฟ้าใช่ไหม”
ผู้เป็นลูกชายพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ ก่อนจะตอบออกไปตามความจริง
“ก็นิดหน่อยครับ แต่ตอนนี้ผมอารมณ์เย็นลงแล้วครับ ว่าจะไปคุยดีๆ กับฟ้าสักหน่อย”
คนเป็นแม่ส่ายหน้าไปมา แววตาเต็มไปด้วยความเป็นกังวล
“หนูฟ้ากลับบ้านไปตั้งแต่เช้ามืดแล้วล่ะ”
“ฟ้ากลับบ้าน?”
“ก็ใช่น่ะสิ พ่อใหญ่ทำอะไรน้องเหรอ ปกติหนูฟ้าไม่ใช่คนงี่เง่า เอะอะอะไรก็หนีแบบนี้เลยนะ”
คนที่ยืนอยู่รู้สึกเหมือนกับหมดแรง เขาเดินไปทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟา ใบหน้าเคร่งเครียด
“ก็เมื่อวาน ผมเห็นเขาออกไปกับเพื่อนผู้ชาย ผมก็เลยโมโห”
“หึงหนูฟ้า?”
ผู้เป็นลูกชายช้อนตาขึ้นสบประสานกับมารดา ก่อนจะยอมรับออกมา
“ครับ”
“ถ้าหึง ก็คงต้องรักด้วย ใช่ไหมพ่อใหญ่”
“ผม... ผมไม่แน่ใจครับ”
“ยังจะมาปากแข็งอีก นี่ถ้าพ่อ
