“พี่ไม้อยากได้ก็ซื้อให้แกเถอะ อยากได้อันนี้ใช่ไหมครับพี่ไม้”
กริชหยิบแว่นตามาให้เด็กชาย แต่พี่ไม้ส่ายหน้า
“พี่ไม้ไม่เอาแล้วคับ แม่จ๋าบอกว่าไม่ให้เอา...” แกบอกเสียงอ่อยๆ
“มันราคาแพงค่ะ พี่ไม้ไม่จำเป็นต้องใช้ ไม่ต้องซื้อหรอกค่ะ” มัสลินให้เหตุผล
“แพงแค่ไหนผมก็ซื้อให้แกได้ แค่แว่นอันเดียว”
กริชมองดูราคาแล้วบอกออกไป เขาอยากซื้อทุกอย่างให้พี่ไม้ หากแกต้องการเขายินดีจ่าย
“อย่าทำให้พี่ไม้เสียนิสัยเลยค่ะ ฉันไม่ได้เลี้ยงลูกเพื่อจะตามใจแกโดยไม่มีเหตุผล ฉันยอมให้คุณซื้อชุดว่ายน้ำให้แกเท่านั้น ถ้าคุณจะเอาใจแกด้วยของอื่นที่ไม่จำเป็น ฉันคิดว่าพี่ไม้ก็ไม่ควรไปทะเล”
มัสลินเสียงแข็ง จูงลูกชายเดินหนี เด็กชายน้ำตาคลอเดินตามแม่ไป ยังไงแกก็ต้องเชื่อฟังแม่มากกว่าใครๆ
“โอเค ผมยอมแล้ว อย่าทำแบบนี้สิ สงสารพี่ไม้บ้าง”
กริชต้องยอมทำตาม เขาสงสารเด็กชายกลัวแม่ของแกจะไม่ยอมให้พาไปเที่ยว มัสลินบทจะแข็งขึ้น
