“มัส มัส โธ่...” ชายหนุ่มครางเสียงแผ่วในคอ
การเป็นลมของมัสลิน ทำเอาวุ่นวายกันทั้งห้อง พี่ไม้เห็นแม่เป็นลมรีบวิ่งมาหา ร้องไห้จ้าด้วยความตกใจ
“แม่จ๋า แม่จ๋าเป็นอะไร ฮือ... แม่จ๋าคับ”
“แม่จ๋าเป็นลม ออกมาก่อนครับพี่ไม้”
กันต์กับภานุต้องมาอุ้มแกไว้ไม่ให้ขวางทางพ่อของแก ที่กำลังอุ้มร่างไร้สติพาไปยังห้องนอนที่อยู่ชั้นสอง
“ฝากดูพี่ไม้ด้วยนะครับ ผมจะพามัสลินไปพักก่อน”
กริชฝากลูกชาย ก่อนจะอุ้มมัสลินไปที่ห้องนอนของเขา วางเธอบนเตียงแล้วนั่งแปะลงข้างๆ เสยผมที่ลุ่ยลงมาทัดหูไว้ ถอนหายใจแรง อยากจะหัวเราะพอๆ กับอยากร้องไห้ อุตส่าห์ดีใจได้พบหน้าเมียกับลูก เมียดันตกใจจนเป็นลมเสียนี่
“โธ่ มัส ทำไมเป็นแบบนี้”
เขาก้มลงไปจุมพิตหน้าผากมนของเธอ ก่อนจะรวบร่างงามมากอดแรงๆ ด้วยความคิดถึง แล้วไปหาผ้าชุบน้ำมาเช็ดหน้าให้เธอ เพื่อปลุกเธอให้ฟื้นจากการเป็นลม
“รีบฟื้นมาสิที่รัก ผมรอคุณอยู่นะ คนดีของผม”
กริชป
