“ห้าปีก่อน มัสกับ... เขา”
ภานุนิ่งงันไป ไม่คิดว่าเรื่องราวจะเลยเถิดขนาดนี้ เขาเข้าใจมาตลอดว่ากริชแค่จับมัสลินไปขังไว้เฉยๆ แต่ไม่คิดว่าทั้งสองจะมีความสัมพันธ์กัน นั่นทำให้เขาไม่เคยเล่าเรื่องของมัสลินให้กริชฟัง และปรัชญ์เองทำให้มัสลินเข้าใจว่ากริชตายไปแล้ว ชายหนุ่มมองหน้าเด็กชายตัวน้อยอย่างพินิจ ใบหน้าของพี่ไม้ถอดแบบพ่อของแกมาชนิดย่อส่วน มองเห็นความเหมือนได้ชัดเจน ชนิดเรียกว่าดีเอ็นเอบนใบหน้าได้เลย
“มัสคงลำบากมาก ต้องเลี้ยงเจ้าหนูนี่มาถึงห้าปี แล้วไม่มีใครมาจีบมัสบ้างเหรอ”
ภานุลูบศีรษะเล็กของเด็กชายด้วยความสงสาร เด็กควรมีพ่อกลับต้องรับรู้ว่าพ่อตัวเองตายแล้ว มัสลินเลี้ยงลูกออกมาได้น่ารักน่าเอ็นดู เขาพบแกครั้งแรกก็ตกหลุมรักแก หากพ่อแท้ๆ ของแกเห็นลูก คงจะดีใจไม่น้อย
“มีค่ะ แต่มัสไม่อยากให้พี่ไม้แกมีพ่อคนที่สองหรอกค่ะ พี่ไม้มีพ่อคนเดียวและตายไปแล้ว”
“ถ้า... มีผู้ชายสักคน ที่เขารักมัส รัก
