“ไม่หนักหรือไง ให้ฉันนอนทับแบบนี้”
มัสลินดิ้นรนจะลงจากร่างหนา แต่เขาไม่ยอมปล่อย รัดแขนโอบกอดไว้แน่น
“หรืออยากเปลี่ยนมานอนข้างใต้ตัวฉันล่ะ เอาไหม” เขายิ้มกรุ้มกริ่ม
“บ้า นอนแบบนี้ก็ได้ ฉันสบายจะตาย”
มัสลินไม่เปิดโอกาสให้คนหื่นได้กลั่นแกล้ง ยอมนอนนิ่งบนร่างหนาของเขา เอียงคอแนบแก้มซบแผงอกหนาฟังเสียงหัวใจเต้นตึกตักข้างหูก็เพลินดีไม่น้อย
“อีกเดี๋ยวจะมีเรือเล็ก มารับเธอกลับไปส่งที่ฝั่ง” เขาเอ่ยออกมา
ทำเอาคนที่หลับตาพริ้มซบอก รีบเงยหน้าขึ้นมองคนพูด
“นายจะปล่อยฉันกลับบ้าแล้วใช่ไหม” มัสลินถามอย่างดีใจ
“ใช่ วันนี้ฉันนัดกับไอ้ภานุไว้ แต่ฉันไม่อยากพาเธอไปด้วย ฉันจะส่งเธอกลับขึ้นฝั่งก่อน”
มือหนาลบผมนุ่มสลวยของเธอไปมา ดวงตาคู่คมมองใบหน้างดงามพิสุทธิ์อย่างอาวรณ์ ยากยิ่งนักที่จะตัดใจปล่อยเธอไป แต่เขาต้องเคลียร์กับภานุให้รู้เรื่อง หากทุกอย่างคลี่คลาย เขาจะไปหาเธอแน่นอน
“นายอย่าทำอะไรคุณภา
