“มัสหลุดพ้นจากพวกร้ายกาจอย่างพวกเธอมาแล้ว ฉันไม่มีทางให้มัสต้องพบเจอกับคนที่ทำร้ายมัสอีกเด็ดขาด”
ปรัชญ์ปฏิเสธอย่างไร้เยื่อใย เขาไม่อยากให้ลินินเข้ามาวุ่นวายกับมัสลินอีก มัสลินกำลังจะเริ่มต้นชีวิตใหม่ ไม่ควรรื้อฟื้นความหลังให้ต้องมาเจ็บปวด
“นายทำแบบนั้นไม่ได้นะ ฉันกับมัสเป็นพี่น้องกัน” ลินินอ้างสิทธิ์ความเป็นญาติ
“เป็นพี่น้องกัน พูดได้เต็มปากเลยนะยายผ้าป่าน พี่น้องที่ไหนเขาใช้งานมัสเหมือนทาส แย่งเอาสมบัติของมัสไปหมด ไล่มัสออกจากบ้านไม่ให้มีที่อยู่ ตอนนั้นเธออยู่ไหน ทำไมไม่คิดช่วยมัส แล้วยัง... หึ พูดไปเธอก็คงเถียง เสียเวลา”
ปรัชญ์ไม่อยากเอ่ยถึงเรื่องที่แพรพรรณหลอกมัสลินไปแต่งงานแทนลินิน จนทำให้ถูกโจรลักพาตัวไปข่มเหง พูดไปลินินก็คงไม่เชื่อเถียงเขาคอเป็นเอ็นอีกตามเคย
“นายอยากได้สมบัติของยายมัสใช่ไหม แม่ของฉันบอกว่าที่ไม่ให้เงินยายมัส เพราะอยากรู้ว่านายจะทิ้งยายมัสไหม นายมันเห็นว่ายายมั
