“แล้วนายจะปล่อยฉันไปใช่ไหม”
คำถามนี้ทำให้คนฟังรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมา เธอต้องการไปจากเขามากถึงขนาดนี้เลยใช่ไหม
“ทำไม อยากกลับไปหาไอ้ภานุหรือยังไง กลับไปแล้วคิดเหรอว่า มันจะเอาผู้หญิงเหลือเดนแบบเธอเป็นเมีย”
คำร้ายๆ พ่นออกมาโดยไม่ทันยั้งคิด ทำร้ายหัวใจคนได้ยินจนแหลกยับ
“สะใจแล้วใช่ไหม ที่ได้ล้างแค้นคุณภานุผ่านการทำลายฉัน คนเลว ฉันเกลียดแก!”
มัสลินผลักหน้าอกเขาเต็มแรง แล้ววิ่งหนีเข้าไปในห้องนอน ทุ่มตัวลงบนเตียงร้องไห้อย่างสุดกลั้น เขาแสร้งทำดีกับเธอแค่นั้น ในความคิดก็ยังคงเห็นเธอเป็นเหยื่อในเกมแค้นอยู่ดี เธอช่างโง่เง่านักที่หลงมองว่าเขาอาจจะมีความดีอยู่บ้าง
“ฉันเกลียดแก เกลียด เกลียดแก ไอ้คนชั่ว ฮือ...”
หญิงสาวก่นด่าเขาอย่างเจ็บช้ำ ปล่อยให้น้ำตาไหลรินออกมาล้างความโง่เขลาของตัวเอง ที่ปล่อยกายปล่อยใจ ให้เขาเชยชมไม่ต่างจากผู้หญิงไร้ยางอาย ไร้ค่า ไร้ความหมาย ร่างกายนี้เต็มไปด้วยรอยราคี ท
