“ออ ไม่ได้แต่งกับไอ้ปอนด์ แกแค่หอบผ้าผ่อนไปอยู่กับมันเฉยๆ ล่ะสิ นี่คงวางแผนคิดจะหลอกคุณกริชใช่ไหม”
หากแพรพรรณเป็นนักเขียน คงแต่งนิยายออกมาได้เป็นร้อยเรื่อง โดยไม่ต้องใช้ความพยายามเท่าไหร่ แค่ได้ฟังก็แต่งเรื่องป้ายสีมัสลินกับปรัชญ์อย่างคล่องปาก
“ไม่ใช่นะคะ มัสกับคุณกริช เรา เอ่อ...”
มัสลินไม่รู้จะแก้ตัวอย่างไรไม่ให้เข้าเนื้อ นางแป้นเห็นมัสลินถูกสองแม่ลูกรุม ก็เข้ามาช่วย
“คุณผู้หญิงคะ อย่าไปเสียเวลาคุยเลยค่ะ โทรบอกคุณกริชเถอะ”
“คุณผู้หญิง... แหม นังมัส นี่แกใช้มารยายั่วคุณกริชจนหลงแกละสิ คนใช้ถึงเรียกแกว่าคุณผู้หญิง” แพรพรรณขึ้นเสียงสูง
“แม่คะ พอเถอะค่ะ เรากลับกันเถอะ”
ลินินพยายามลากแขนมารดากลับ แต่แพรพรรณเครื่องร้อนแล้ว ไม่ยอมปล่อยให้คนที่ตัวเองเกลียดชังลอยนวล
“อย่าหน้าบางน่าหนูป่าน แบบนี้จะสู้นังมัสมันได้ยังไง บอกมันไปสิว่าลูกเป็นคู่หมั้นของคุณกริช คุณโกมุทพ่อของคุณกริชตกลงห
