“พี่ไม่ได้ห้ามอะไรมัสนะ พี่แค่เป็นห่วงมัสเท่านั้น พี่รักมัสเหมือนน้องสาวแท้ๆ ในฐานะพี่ชายย่อมต้องสแกนผู้ชายทุกคนที่เข้ามาใกล้ชิดมัส พี่ไม่อยากให้มัสเสียใจอีก”
คนเป็นพี่ยื่นมือมาลูบศีรษะปลอบโยน เขารู้ดีว่าหัวใจของมัสลินเปราะบางนัก มรสุมชีวิตที่ผ่านมาทำให้ผู้หญิงคนนี้เกือบเอาชีวิตไม่รอด เขากับมารดาได้แต่ช่วยพยุงเธอไว้ให้เดินต่อไป หากเธอล้มเขาก็พร้อมจะโอบอุ้มดูแลเธอเหมือนเช่นที่เคยทำมา
“ขอบคุณค่ะพี่ปอนด์ มัสยังไม่พร้อมเปิดใจให้ใคร ชีวิตของมัสมีพี่ไม้คนเดียวก็เพียงพอแล้วค่ะ”
มัสลินยิ้มเศร้า ก้มลงไปจูบกระหม่อมเจ้าตัวเล็กในอ้อมกอด ลูกคือสิ่งเดียวในชีวิตของเธอ พ่อของลูกคือคนที่เธอไม่เคยลืม ไม่ต้องการให้ใครเข้ามาในชีวิตอีก
“มัสอย่าปิดกั้นตัวเองเลยนะ ถ้าเขาดีพอพี่ก็อยากให้มัสเปิดโอกาสให้ตัวเองได้เริ่มต้นใหม่”
“ค่ะ พี่ปอนด์” มัสลินรับคำ แต่หัวใจของเธอยังคงปิดตาย
รถแล่นมาจอดหน้าร้านกาแฟ มั
