“ถ้าไม่มีคุณกริช มัสกับพี่ไม้คงไม่รอด อาการมัสหนักมากต้องผ่าตัดทำคลอด ถ้าไปไม่ทันหมดทางช่วยแน่ๆ”
ปรัชญ์เป็นคนเดียวที่อยู่ในเหตุการณ์ รู้ดีว่ามันสาหัสแค่ไหน ตอนนั้นเขาเกือบหมดหวังเมื่อไม่มีรถคันไหนหยุดช่วยเหลือ ทุกคนต่างพากันแล่นผ่านไป มีเพียงรถตู้ของกริชคันเดียวที่ยอมจอดช่วยเหลือ บุญคุณครั้งนั้นทำให้เขาจดจำผู้มีพระคุณได้แม่นยำ
“หนูมัส พี่ไม้ ขอบคุณคุณกริชเขาสิลูก” เปรมใจเอ่ยเตือนสองแม่ลูกที่นั่งฟังเงียบ
“ขอบคุณค่ะ”
มัสลินวางช้อนแล้วพนมมือไหว้กริช พี่ไม้เห็นแม่ไหว้ลุงกริชของแกก็ทำตาม
“ขอบคุณคับ ลุงกริชสุดหล่อ” แกเอ่ยขอบคุณแถมเอ่ยชมให้พร้อม
กริชยิ้มขำเมื่อตอนกลางวันเจ้าตัวแสบ ยังบอกว่าลุงปอนด์หล่อกว่าเขาแท้ๆ
“เปลี่ยนคำขอบคุณเป็นหอมแก้มลุงได้ไหม” เขาเอานิ้วชี้เคาะแก้มตัวเอง
“ได้เลยคับ จุ๊บ!”
ปากสีชมพูมีคราบมันย่อง ยื่นไปจูบแก้มชายหนุ่มเต็มรัก ก่อนจะนึกได้ว่าการหอมต้องใช้จมูกกด แ
