“คุณกริชเขา... เขาช่วยพี่ไม้ไว้ค่ะ”
“คนที่ช่วยพาพี่ไม้ไปส่งที่บ้านคือคุณกริชเหรอ แหม... โลกมันกลมจริง สงสัยพี่ไม้กับคุณกริชนี่จะดวงสมพงศ์กัน
ได้เจอได้ช่วยเหลือกันตั้งแต่เกิดยันโต”
ปรัชญ์หัวเราะกับสิ่งที่รับรู้ เขาไม่คิดว่าความบังเอิญจะเกิดขึ้นพร้อมกันถึงสองครั้ง น่าจะเรียกว่าโชคชะตา
กำหนดมากกว่า เหมือนเขาไม่ควรเจอใครบางคน คนที่เขาไม่อยากพบไม่อยากเจอ ‘ลินิน’ ผู้หญิงร้ายกาจน่าชังคนนั้น
“ขอแนะนำให้รู้จักกับ ด็อกเตอร์ ลินิน แสงตระการ ผู้ช่วยอธิการบดีคนใหม่ของมหาวิทยาลัยของเรา”
ปรัชญ์แทบอยากจะลาออกเมื่อรู้ว่า ผู้ช่วยอธิการบดีคนใหม่ของมหาวิทยาลัยที่เขาสอนอยู่เป็นใคร ลินินในวันนี้
กับห้าปีก่อน มีรูปลักษณ์ไม่แตกต่างกัน แต่ที่ยังคงเหมือนเดิมคือสายตาที่มองเขา มันมีรอยดูแคลนเหยียดหยามไม่เคยจาง
“ไม่รู้มาก่อนว่านายสอนที่นี่” ปากพูดแต่สายตาของลินินมองเมิน
“ถ้ารู้ จะไม่มารับตำแหน่งที่นี
