“ผมกำลังจะพาพี่ไม้ลงเล่นน้ำ ดูสิแกตื่นเต้นแค่ไหน คุณจะทำให้ลูกเสียใจเหรอ”
กริชนั่งลงข้างๆ พูดเสียงเบา เขาอยากจะคุยให้มัสลินเข้าใจ หากเธอรู้ว่าเขาคือผู้ชายคนนั้น เธอคงไม่ปฏิเสธเขาอีก ดูจากการที่เธอรักษาตัวให้ไว้กับเขามานานถึงห้าปี ไม่ยอมโอนอ่อนให้ผู้ชายคนไหนเข้ามาในชีวิต
“ก็ได้ ฉันจะให้พี่ไม้เล่นน้ำก่อน ค่อยพาแกกลับบ้าน”
มัสลินหันไปมองลูกชายที่นั่งแป๋วมองมา หัวใจคนเป็นแม่อ่อนลงเมื่อนึกถึงความต้องการของลูก พี่ไม้อยากมาทะเลมานานแล้ว รบเร้าให้เธอพามาหลายหน เอาเถอะเธอจะยอมให้เขาพาพี่ไม้ไปเล่นน้ำก่อน หลังจากนั้นจะพาลูกกลับบ้าน แล้วจะลาออกจากรีสอร์ต ไม่ขอข้องเกี่ยวกับกริชอีก
“แม่จ๋า ไปเล่นน้ำกับพี่ไม้นะ” เด็กชายชวนมารดา
“แม่ไม่ค่อยสบาย พี่ไม้เล่นกับลุงกริชนะลูก”
“อ๋อย... อดดูนางเงือกเลย แม่จ๋าสวยเหมือนนางเงือกเลยนะ สวยที่ฉุด”
เด็กชายทำหน้าผิดหวังเล็กน้อย แกเคยดูการ์ตูนเรื่องลิตเติ้ลเม
