“ดีสิลูก เชื่อแม่นะ แม่อยากเห็นลูกมีความสุข ได้แต่งงานกับคนที่คู่ควรก่อนที่แม่จะตายไป”
แพรพรรณใช้ไม้ตายมาเกลี้ยกล่อมลูกสาว นางตรวจพบว่าตัวเองเป็นมะเร็งอาจจะมีชีวิตอยู่ต่อไปได้ไม่กี่ปี การรักษายังต้องใช้เงินมาก แค่รายได้ของลินินในแต่เดือนก็แทบไม่พอ หากแต่งงานกับลูกชายของโกมุทก็เท่ากับทำเพื่อแม่
“ค่ะคุณแม่ ป่านจะทำเพื่อคุณแม่ค่ะ”
ลินินปัดความคิดกวนใจทิ้ง เธอจะไม่ยอมให้ไอ้หมาตลาดมันเหยียดหยามเธอได้อีก เธอจะแต่งงานกับลูกชายของนายโกมุทและลาออกจากการเป็นอาจารย์ เขากับเธอจะไม่ต้องพบเจอกันอีกตลอดไป
สองแม่ลูกเดินทางมาพบกับโกมุทที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง อีกฝ่ายนั่งรออยู่ก่อนแล้ว
“สวัสดีค่ะ คุณโกมุท” แพรพรรณทักทาย พร้อมกับยิ้มหวาน
“สวัสดีค่ะท่าน” ลินินพนมมือไหว้ผู้สูงวัยกว่า
“ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ หนูป่าน”
นายโกมุทรับไหว้ พลางยิ้มชื่นชมหญิงสาวที่ตัวเองหมายตาให้ลูกชาย เขาพบกับลินินเมื่อปีที่แล
