“ในตู้เย็นมีพุดดิ้งค่ะ คุณไม้ชอบทานใช่ไหมคะ เดี๋ยวบัวหยิบให้ค่ะ”
เธอบอกเขาเสียงสั่น พยายามหาทางเอาตัวรอด นึกโมโหตัวเองที่เปิดโอกาสให้เขามาใกล้ ในเวลาปลอดคนอีกแล้ว คนงานในบ้านต่างพากันไปดูแลเจ้านายในห้องจัดเลี้ยง ด้วยคิดว่าเธอกับพันธกานต์ต้องการคุยกันตามลำพัง
“อืม ก็ชอบอยู่นะ พุดดิ้งนุ่มๆ เด้งๆ หวานๆ แต่มันหวานสู้เธอไม่ได้หรอก”
เขาเอ่ยเสียงกระเส่า จ้องมองริมฝีปากอิ่มสีแดงระเรื่อ สายตาแลเลยลงไปยังทรวงอกอวบคัพซี ทำตาลุกวาว น้ำลายของคนมองเริ่มสอ ใจเต้นแรง อาการคลั่งสาวทรงโตกำเริบขึ้นมาทันใด
“ไม่นะคะ คุณไม้ อย่านะ อ๊ะ!”
นลินดาร้องห้ามด้วยความตกใจ เมื่อเขายื่นหน้าเข้ามาใกล้ พยายามย่อตัวจะหลบออกจากวงแขนที่กักไว้ กลายเป็นถูกเขาสอดแขนใต้รักแร้ ยกตัวเธอลอยขึ้นจากพื้นให้มาอยู่ในระดับเดียวกับใบหน้าหล่อเหลาของเขา ริมฝีปากร้อนผ่าวประกบปิดกั้นเสียงร้องให้หายไปในคอ แล้วตะโบมจูบเธออย่างหนักหน่ว
