“เอ้อ...มะ...ไม่นะคะ” เบญญารีบปฏิเสธ หล่อนร้อนผ่าวบนแก้มขึ้นมาเมื่อเผ่าเพชรจ้องหน้าหล่อนเหมือนเขากำลังคาดคั้นคำตอบ เด็กสาวยิ้มเฝื่อนๆ กับเขา
“เบญกลัวว่าอาจะเบื่อค่ะที่ต้องมาคอยเป็นธุระให้ทุกอย่างทั้งที่เบญก็โตขนาดนี้แล้ว”
“ก็เพราะเธอโตขนาดนี้แล้วนั่นล่ะก็ยิ่งน่าเป็นห่วง สังคมเดี๋ยวนี้ไม่เหมือนแต่ก่อน เด็กสมัยนี้มีความคิดแปลก ๆ ที่คนรุ่นอาคาดไม่ถึง เบญก็ต้องปรับตัวเองรู้ไหม”
“อาเผ่า...เป็นห่วงเบญอย่างนั้นเหรอคะ”
หล่อนถามและจ้องหน้าเขา ต่างคนต่างสบตากันชั่วครู่ เบญญาร้อนแก้มมากกว่าเก่าเพราะแววตาคมของคุณอาหนุ่มใหญ่ที่จับจ้องหล่อนตอนนี้มันดูไม่เหมือนผู้ใหญ่มองเด็ก ใช่สิ...หล่อนไม่ใช่เด็กน้อยอย่างเมื่อก่อน หล่อนเป็นสาวแล้ว อายุตั้งสิบแปดถือว่าบรรลุนิติภาวะแล้วด้วยซ้ำ แล้วยิ่งอยู่ต่อหน้าผู้ชายที่หล่อนแอบฝันถึงบ่อยครั้งมันก็ยิ่งทำให้หล่อนทำตัวแทบไม่ถูก แต่ในเวลาเดียวกันเมื่อถูกเด็กในอุปการะถา
