กระทั่งช่วงนี้เอง ที่พิรมลมีปัญหาชีวิตบวกกับที่ทิวาก็เริ่มมีเวลาเป็นของตัวเองมากขึ้น เพราะลูกชายของเธออายุครบปีครึ่งพอดี ปู่กับย่าจึงส่งพี่เลี้ยงมาคอยช่วยดูแลอีกแรง สองสาวจึงได้มีเวลามานัดเจอกัน
“ยัยพิ!”
เสียงของทิวาดังมาแต่ไกล หลังจากที่เธอเปิดประตูเข้ามาในร้านอาหารกินดื่มที่มีเพื่อนสาวแสนสวยอย่างพิรมลนั่งรออยู่ที่โต๊ะ
“ยัยวา!”
พิรมลหันหน้ามายิ้มให้อย่างดีใจ ก่อนจะรีบลุกขึ้นจากเก้าอี้วิ่งปรี่เข้าไปหาทิวา จากนั้นทั้งสองก็โผกอดกันด้วยความคิดถึง
“คิดถึงมาก ไม่ได้เม้าส์มอยกันเลย”
พิรมลเอ่ยทักทายเพื่อนซี้ ก่อนที่ทั้งเธอและทิวา จะพากันเดินกลับไปนั่งที่โต๊ะเดิม จากนั้นพอสั่งอาหารพร้อมกับเครื่องดื่มมาเสร็จสรรพแล้วสองสาวก็เริ่มพูดคุยเรื่องราวของกันและกัน อย่างออกรสออกชาติทันที พิรมลถามไถ่ทิวาถึงชีวิตแต่งงานของเธอ รวมทั้งการดูแลลูก เพราะตัวเอง ก็คิดอยากจะมีโซ่ทองคล้องใจเหมือนกับใคร ๆ เขาบ้างเ
