“อ่าว! แล้วทำไมไม่รับโทรศัพท์หละคะ อิงกะว่าจะติดรถกลับบ้านด้วย”
เธอถามต่อ
“พี่ลืมเปิดเสียงมือถือหนะ แล้วนี่…ทำไม อิงกลับมาบ้านไวหละ ไหนบอกว่าต้องไปเข้าเวรแทนเพื่อนไง?”
เจษพิพัฒน์เป็นฝ่ายซักไซ้ภรรยาบ้าง แต่เขาก็ยังไม่ยอมมองหน้าเธออยู่ดี
“ก็อิงเบลอ ๆ หนะค่ะ จำวันผิด…ความจริง มันคือพรุ่งนี้บ่าย ๆ ค่ะ เลยไปเก้อ”
“อืม…งั้นก็ดีสิ วันนี้ เราได้หยุดพร้อมกันสักที”
ชายหนุ่มเดินเข้าไปหาเธอ แล้วแย่งของในมือของอิงฟ้ามาถือเสียเอง
“งั้น…เรานอนดูหนังกันดีมั้ยคะ อิงเหนื่อยอ่ะ ไม่อยากทำอย่างอื่น”
หญิงสาวตอบพลางทำหน้าอ้อนสามี
“อืม…ก็ได้จ๊ะ พี่ตามใจอิงอยู่แล้ว รีบขึ้นไปอาบน้ำเถอะ”
เจษพิพัฒน์พูดพลางส่งยิ้มแห้ง ๆ ให้อิงฟ้า ก่อนที่ทั้งสองจะพากันเดินขึ้นบันไดไปทันที
ส่วนเฌอร์ลีนที่ยืนแอบฟังอยู่ในห้อง ก็รู้สึกหึงขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก แม้จะรู้ตัวว่าไม่มีสิทธิ์ก็ตาม
แต่ความอิจฉาริษยามันกำลังครอบงำจิตใจข
