ฉู่เอี้ยนพาซูลี่ไปล่องเรือท่องเที่ยวหลังแต่งงาน ขบวนรถม้าอย่างคหบดี ใช้เวลาสามวันเพื่อเดินทางมายังเมืองเถียน ทิวเขาหินตามธรรมชาติดูงามตา อากาศค่อนข้างอบอุ่นกว่าเขตอื่น แม้เข้าสู่ฤดูใบไม้ผลิแต่อากาศยังเย็นอยู่ ฉู่เอี้ยนจึงเลือกพาพระชายามาท่องเที่ยวยังเมืองที่มีภูมิอากาศร้อนกว่าเมืองอื่น อากาศคงกำลังเย็นสบายสำหรับนาง
ชินหวางอ๋องเหมาจองโรงเตี๊ยมนอกเมืองไว้แห่งหนึ่ง เป็นโรงเตี๊ยมขนาดสิบห้องนอน ให้บ่าวไพร่สาวใช้ผู้ติดตามพักด้วยกัน อีกทั้งด้านหลังยังมีบ่อน้ำพุร้อนเป็นส่วนตัว
“ปลายยามเซินค่อยออกไปล่องเรือ”
“ตอนนี้เล่าท่านอ๋อง เหลือเวลาอีกตั้งหลายชั่วยาม”
“ไปแช่น้ำพุร้อนด้วยกัน แล้วจะให้คนครัวหาปลาจี๋หลินมาทำซุปให้”
“ข้าชอบปลาย่างมากกว่า”
จู่ ๆ ซูลี่ก็นึกถึงสหายอย่างรุ่ยเหิง ป่านนี้เขาจะเป็นอย่างไรบ้างหนอ ไม่พบกันราวเดือนกว่าแล้ว นางไม่ได้ส่งวิหคไปบอกกล่าวว่ายุ่งอยู่กับเรื่องแต่งงาน รุ่ยเหิ
