ฤดูหนาวกลางขุนเขาในยามเช้า แต่หัวใจของพิรชากำลังอบอุ่น เธอยิ้มละมุนอยู่ในอ้อมแขนแข็งแรงของปีเตอร์ ในขณะที่เขายังคงหลับเพราะเหน็ดเหนื่อยจากกิจกรรมที่สุดแสนวาบหวามเมื่อคืนนี้ หนูน้อยน้ำอุ่นยังคงหลับพริ้ม พิรชาขยับตัวเพื่อลุกขึ้น ทว่าถูกวงแขนแข็งแรงของปีเตอร์รั้งไว้
"ขอกอดอีกหน่อยนะครับ" เขาพูดในขณะที่เปลือกตายังปิดอยู่ ใบหน้าหล่อเหลาคลอเคลียอยู่กับเส้นผมของเธอ
"เช้าแล้วนะคะ ฉันต้องไปเตรียมอาหาร" พิรชาค้านแม้ใบหน้าเปื้อนรอยยิ้ม
"คุณนี่นะ ช่างเป็นภรรยาในฝันซะจริง ในครัวก็เก่ง บนเตียงยิ่งเก่ง" เขาชมเปาะ ก็เธอทำให้เขาไม่เป็นอันนอนเลยเมื่อคืน จนถึงยามตืนนอนเช่นนี้เขายังคึกคะนองเพราะเธออยู่
"งั้นก็ทำตัวน่ารักๆสิคะ" พิรชาบอกและยกแขนแข็งแรงของเขาที่พาดเธออยู่ออก
"เดี๋ยวสิ เมื่อคืนที่คุณบอกว่า คุณเป็นของผมแค่คนเดียวมาตลอด หมายความว่ายังไงครับ" ปีเตอร์หัวใจพองโตกับคำพูดคำนี้ของเธอมาตลอดทั้งคืน เ
