ตะวัน...
ฉันกับกั้งเราเดินออกมาด้วยกันเพื่อไปช่วยคนอื่นๆทำงาน พอมาถึงก็เจอกับกลุ่มของไอ้ซันที่กำลังขะมักเขม้น,เขม้นขะมักกับการซ่อมอาคารเรียนของเด็กในชุมชน
"พี่ตะวันคะ กั้งขอไปช่วยงานทางโน้นก่อนนะคะ"
"อื้มไปเถอะ"
หลังจากที่กั้งแยกตัวออกไปฉันก็ไปช่วยนักศึกษาผู้หญิงที่กำลังนั่งจัดแบ่งอุปกรณ์การเรียนออกเป็นชุดๆเพื่อเอาไว้แจกกับนักเรียนในชุมชนที่จะมารับของในวันพรุ่งนี้ ฉันนั่งทำงานไปเรื่อยๆจนกระทั่งรู้สึกว่าตัวเองเหมือนกำลังถูกจ้องมองอยู่ พอฉันเงยหน้าไปมองก็ปรากฏว่าเป็นไอ้ซันที่มันกำลังนั่งตอกไม้อยู่บนหลังคาโดยมีทิมคอยยื่นตะปูให้ มันจ้องมองมาที่ฉันจนฉันรู้สึกอึดอัดฉันก็เลยลุกออกมากะว่าจะมาช่วยในครัวทำอาหารกลางวัน แต่ระหว่างทางที่กำลังจะไปที่ครัวซึ่งตั้งอยู่ด้านหลัง ฉันก็ได้ยินเสียงของกั้งกับเสียงของกร ฉันจะไม่สนใจเลยถ้าไม่มีชื่อฉันอยู่ในบทสนทนา
"เมื่อไหร่แกจะหยุดสร้างเรื่องอย่าคิดว่าพี่ไม่
