ซันเดย์.......
ตะวันพยุงผมเข้ามานอนในห้องแล้วก็เอาผ้าห่มมาห่มให้ผม มันดูแลผมเป็นอย่างดีเหมือนเมื่อก่อนเวลาที่ผมไม่สบายมันก็จะคอยดูแลผมแบบนี้เหมือนกัน
"นอนได้แล้วนะ ดึกแล้วมึงไม่สบายต้องนอนเยอะๆ เข้าใจไหม" น้ำเสียงที่บอกได้ว่ามันยังห่วงผมอยู่แม้ตอนนี้เราจะอยู่ในฐานะ..เพื่อนก็ตาม
"แล้วมึงไม่นอนเหรอ"
"นอนดิเดี๋ยวกูไปนอนห้องโน้น"
"ไม่นอนด้วยกันห้องนี้ล่ะ กูไม่ทำไรมึงหรอกสภาพกูแบบนี้"
"หึ ถ้าสภาพมึงไม่เป็นแบบนี้แปลว่ามึงจะทำงั้นสิ"
"ก็ถ้ามึงยอมให้ทำกูก็จะทำ"
"ฝันไปเถอะว่ากูจะยอมให้มึงทำอ่ะ กูไม่อยากมีผัวทีเดียวสองคนหรอกนะ มึงก็รู้ว่าตอนนี้กูกับไอ้พอสคบกันอยู่"
"แต่ที่ไปเข้าค่ายกูกับมึง.."
"มึงก็รู้ว่ามันเกิดขึ้นเพราะอะไร กูขอให้มึงลืมเรื่องคืนนั้นไปซะเพราะกูก็อยากจะลืม กูไม่อยากรู้สึกผิดกับคนที่รักและหวังดีกับกูอย่างไอ้พอส กูไม่อยากทำร้ายมันด้วยการแอบมาทำอะไรกับมึงลับหลังมัน" ตะวันพูด
