ขอเวลาทำใจ
1510 คำ
ตะวัน...
ตอนนี้ฉันนั่งอยู่ที่ร้านกาแฟริมลำธารกับไอ้พอสที่มันเป็นคนชวนมา
"มึงกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่"
"หลายวันแล้ว"
"เรียนจบแล้วเหรอ"
"อื้มมม"
"ดีจังอ่ะ เรียนแค่สามปีเอง กูนี่เหลืออีกตั้งเทอมนึง ว่าแต่มึงรู้ได้ไงว่ากูอยู่ที่ไร่ป้า"
"กูเอาของฝากไปให้พ่อกับแม่มึงที่บ้านท่านก็เลยบอกว่ามึงมาเก็บสตรอเบอรี่"
"อ่อ"
"แล้วท่านก็บอกกับกูว่า..มึงเลิกกับไอ้ซันแล้ว"
"อืม"
"ทำไมถึงเลิกกัน คบกันมาตั้งนาน"
"กูไม่ดีเองแล่ะ"
"....."
"กูมันน่าเบื่อไง เอาใจใครไม่เป็นพูดก็ไม่เพราะ"
"เหตุผลแค่นี้??"
"ก็...อื้มมม"
"กูนึกว่ามันขอเลิกกับมึงเพราะมีคนใหม่ซะอีก"
"........."
"ทำไมเงียบไปหรือที่กูเดาคือ...ถูก"
"อืม มึงเดาถูก ตอนนี้มันมีแฟนใหม่แล้วทั้งน่ารักทั้งอ่อนหวานพูดเพราะเอาใจเก่งซึ่งต่างจากกู แต่มึงอย่าบอกพ่อกับแม่นะกูไม่อยากให้พ่อแม่กูกับพ่อแม่มันมีเรื่องบาดหมางใจกันเพราะเรื่องนี้"
"อืมกูไม่พูดหรอก"
"ขอบใจนะ"
"ว่าแต่มึงจะอยู่เชียงใหม่กี่วัน"
"ก็อยู่จนกว่าจะเปิดเทอมน่ะแต่คงจะต้องกลับก่อนเพราะกูยังหาห้องใหม่ไม่ได้เลย"
"ห้องใหม่??"
"คือก่อนหน้านี้กูอยู่คอนโดไอ้ซันแต่ตอนนี้เราเลิกกันแล้วกูก็เลยจะไปห้องเช่าใหม่อยู่"
"ไว้วันไหนมึงจะกลับมึงบอกกูนะกูจะไปด้วย"
"ไปไหน"
"ก็ไปส่งมึงกลับกรุงเทพไงแล้วก็จะได้ช่วยมึงหาห้องเช่าด้วย มึงไม่มีรถไม่ใช่เหรอถ้าจะเดินหาคงลำบาก"
"ขอบใจมึงมากนะ ไม่วว่าจะกี่ปีมึงก็เป็นเพื่อนที่ดีสำหรับกูเสมอ"
"อืม เหมือนที่กูเคยบอกมึงนั่นแล่ะว่ากูคือเพื่อนที่ดีที่สุดของมึงถึงมึงจะปฏิเสธความรักจากกูแต่กูก็จะเป็นคนที่หวังดีกับมึงตลอดไป" ฉันยังจำคำพูดนี้ของมันได้ขึ้นใจเพราะนั่นคือคำพูดสุดท้ายก่อนที่มันจะบินไปเรียนต่อ
"มึงไม่โกรธกูเลยเหรอตอนนั้นที่กู..."
"กุจะโกรธมึงทำไมในเมื่อมึงไม่ผิด ตอนนั้นมึงรักไอ้ซันไม่ได้รักกู"
"แล้วตอนนี้มึงมีแฟนหรือยังไปเรียนเมืองนอกตั้งหลายปี"
"เคยมีแต่เลิกไปแล้ว"
"อ้าวทำไมล่ะ"
"เพราะกูไม่ได้รักเขาไง กูแค่ต้องการใครสักคนแต่สุดท้ายกูคิดว่ากูต้องการที่จะอยู่คนเดียวมากกว่ากูก็เลยบอกเลิกผู้หญฺิงคนนั้นไป"
"แล้วเธอไม่เสียใจเหรอ"
"เสียใจมั้ง ไม่รู้สิ กูไม่ได้สนใจ"
"มึงนี่ก็ร้ายไม่เบาเหมือนกันนะ"
"ก็คงร้ายไม่เท่าไอ้ซันหรอกมั้ง"
"อืมคงจะใช่จริง"
"ว่าแต่...มึงลืมมันไปได้บ้างหรือยัง"
"กำลังทำใจอยู่ แต่คงจะต้องใช้เวลาเพราะกูยังต้องเจอมันที่มหาลัยอีก"
"กูหวังว่าสักวันนึงมึงจะลืมมันได้นะตะวัน"
"กูก็หวังไว้แบบนั้น"
หลังจากที่เรานั่งทานกาแฟทานขนมจนอิ่มโดยที่มันเป็นคนเลี้ยงมันก็พาฉันมาส่งบ้านโดยการเอาจักรยานของฉันใส่ไว้หลังรถกะบะของมัน
"ดีนะที่มึงเอารถกะบะมา"
"ตอนแรกกูเอามอเตอไซค์มาแต่พอรู้ว่ามึงปั่นจักรยานมากูก็เลยเอารถไปเปลี่ยนที่ร้านแล้วเอาคันนี้มาแทน มึงจะได้ไม่ต้องปั่นจักรยานกลับให้เมื่อย" ฉันถึงกับพูดไม่ออกเมื่อรู้ถึงสิ่งที่มันทำเพื่อฉัน ฉันละอายใจมากจริงๆที่เคยทำให้มันเสียใจโดยไม่รู้ตัว
ซันเดย์....
"ทำไมรีบกลับล่ะคะไหนบอกจะอยู่เดือนนึงไง ทับทิมยังซื้อของที่อยากได้ไม่ครบเลย>ตะวัน....
สองเดือนทำไมมันแป๊บเดียวเอง ฉันยังไม่อยากกลับกรุงเทพเลย ตอนนี้ฉันกำลังนั่งเก็บผ้าเข้ากระเป๋าเพราะพรุ่งนี้เช้าฉันต้องกลับกรุงเทพแล้วแต่ไม่ได้นั่งเครื่องกลับหรอกนะเพราะไอ้พอสมันอาสาจะขับรถไปส่งซึ่งพ่อกับแม่ก็ดีใจที่รู้ว่ามันจะไปส่งและมันก็จะช่วยฉันหาห้องเพราะพ่อกลัวว่าฉันจะไปเจอห้องเช่าที่ไม่ปลอดภัยอยู่ พ่อก็เลยฝากฝังไอ้พอสให้ช่วยดูให้หน่อยส่วนเรื่องเงินค่าเช่าเดี๋ยวพ่อจะจัดการโอนให้ซึ่งฉันก็บอกว่าฉันพอมีเงินไม่อยากรบกวนเงินพ่อแต่พ่อก็บอกว่าไม่เป็นไรพ่อจ่ายให้ได้ให้ฉันเก็บเงินของฉันไว้ใช้ในยามที่จำเป็น
เราขับรถกันมาหลายเกือบสิบชั่วโมงเพราะแวะโน่นแวะนี่ระหว่างทางกลับตรงไหนน่าสนใจเราก็จะแวะจอดถ่ายรูปเป็นที่ระลึก และตอนนี้เรากำลังยืนชมทุ่งดอกทานตะวันที่กำลังเบ่งบานรับแสงอาทิตย์
"ตะวันหันมายิ้มหน่อย ยิ้มสวยๆโพสท่าด้วย จะถ่ายเลยนะ 1 2 3" ฉันที่กำลังยืนดูดอกทานตะวันอยู่ก็รีบหันไปยิ้มให้กล้องพร้อมกับชูสองนิ้วอย่างน่ารักก่อนที่มันจะกดชัตเตอร์รัวๆเพื่อถ่ายรูป ฉันรีบวิ่งมาดูรูปที่มันถ่ายซึ่งมันสวยมาก หมายถึงวิวอ่ะนะไม่ใช่ฉันหรอก และระหว่างทางที่นั่งรถกลับฉันก็หยิบมือถือออกมาเพื่อดูนั่นนี่เพื่อฆ่าเวลาจนกระทั่งเข้ามาในไอจีที่มีคนแท็กรูปฉันพอกดเข้าไปดูปรากฏว่ามันคือรูปของฉันที่มันเป็นคนถ่าย และฉันเพิ่งรู้ว่ามันกดติตามฉันอยู่นั่นก็แสดงว่ามันเห็นรูปไอ้ซันที่ฉันเคยเอาลงสินะ แต่ตอนนี้รูปพวกนั้นมันไม่แล้วล่ะเพราะฉันลบมันไปหมดแล้ว ลบแบบจริงๆไม่ได้ซ่อนหรือเก็บเอาไว้ ฉันลบทุกรูปในมือถือที่มีมันอยู่ในรูปไม่ว่าจะรูปคู่รูปเดี่ยวของมันหรือแม้แต่รูปที่มันแอบถ่ายฉันเวลาฉันเผลอ ฉันตัดสินใจอยู่นานว่าจะลบทิ้งดีไหมเพราะเสียดายแต่ในที่สุดฉันก็ลบมันออกไปจนหมดลบแบบไม่เหลืออะไรไว้เลย
ไม่รู้ว่าคนชื่อตะวันกับดอกทานตะวันอย่างไหนจะสวยกว่ากัน
มันคือแคปชั่นที่ไอ้พอสมันตั้งหลังจากเอารูปฉันไปลงในไอจีมันแล้วแท็กมา ทำเอาฉันยิ้มขำไปเลยเพราะแต่ละรูปมีทั้งรูปที่ดูดีและดูตลกจนฉันยังอดหัวเราะไม่ได้
"เห็นแล้วสินะ"
"อื้อออ ทำไมมึงเอารูปตลกๆลงด้วยล่ะ กูอายนะ"
"แต่ก็ทำให้มึงยิ้มได้หัวเราะได้ไม่ใช่เหรอ"
"............."
"มึงรู้ตัวมั้ยว่าตลอดสองเดือนที่ผ่านมามึงแทบไม่ยิ้มไม่หัวเราะเลยนะ กูอยากได้ตะวันคนเดิมของกูกลับมา ตะวันที่มีแต่เสียงหัวเราะมีแต่ความสุขไม่ใช่เอาแต่ยิ้มเศร้า"
"กู...."
"กูจะรอวันที่มึงกลับมายิ้มได้อีกครั้งนะ"
"อื้มมมม"
พระเอกตัวจริงกลับมาแล้ว5555
- ผู้เขียน
