ดวงตากลมโตมองข้อมูลที่โชว์หราบนหน้ากระดาษด้วยความรู้สึกไหววูบ ความรู้สึกบางอย่างที่มาพร้อมกับจังหวะการเต้นของหัวใจที่เร็วกว่าปกติทำให้พิมพ์พลอยเผลอกัดปากตัวเองแน่น ก่อนจะรีบคว้าโทรศัพท์ที่เพิ่งวางลงบนโต๊ะขึ้นมาพิมพ์ข้อความส่งหามนปรียาอย่างรวดเร็วเมื่อได้ยินเสียงเปิดปิดประตูห้องนอนที่ดังแว่วมาจากด้านหลัง
Pring Pimploy : มิว
Pring Pimploy : ตอนนี้มึงอยู่ที่ออฟฟิศแล้วใช่ไหม?
พิมพ์พลอยจ้องมองข้อความที่ส่งหาเพื่อนด้วยความรู้สึกหวาดหวั่นทั้งตื่นเต้นและกลัวว่ามนปรียาจะไม่ว่างอ่านข้อความที่เธอส่งให้ แต่ทว่าเมื่อเห็นข้อความที่ส่งไปถูกเปิดอ่านก็ยิ้มกว้างออกมาทันที
Mew Monpreeya : อืม ก็ต้องอยู่ที่ออฟฟิศสิก็ตอนนี้มันเป็นเวลางาน
Mew Monpreeya : วันนี้กูไม่ได้ออกไปไหนก็อยู่เคลียร์งานที่ออฟฟิศทั้งวันนั่นแหละ
Mew Monpreeya : ว่าแต่มึงเหอะถึงขั้นต้องลางานครึ่งวันแบบนี้มันคือยังไง? หนักจนลุกไม่ขึ้น?
